اخبار خودرو -مت کافمن (Matt Coffman) 25 ساله وقتی با نیسان 240SX با قدرت 860 اسب‌بخار دریفت می‌زند، بوی دودی که از اگزوز آن خارج می‌شود شبیه به بوی شربت و شیرینی است. از سال گذشته، تیم «کافمن» شروع به استفاده از اتانول به جای بنزین کرده‌اند. البته این اتانول معمولی براساس دانه ذرت نیست، بلکه «بیو اتانول» است که از ته‌مانده‌های غذا حاصل شده است.

این تغییر از آنجا نشأت گرفت که یک فروشگاه در نزدیکی این تیم به نام «سامیت فودز» به یک مشکل پرهزینه برخورد کرد. «سامیت» میوه‌های خشک‌شده را به قنادی‌ها می‌فروخت، ولی در همین حال، جداسازی مایع شربت میوه‌ها به عنوان یک محصول جانبی در خشک‌کرده میوه، تا 30 هزار دلار هزینه در ماه برای آنها دربر می‌داشت.

پسماندها یکی از موضوعات پرهزینه‌ در صنعت هستند که بسیاری از فروشگاه‌های مواد غذایی را نیز تحت‌تأثیر قرار می‌دهند. «سامیت» در ابتدای راه این ایده‌اش، آیتم‌های تاریخ‌گذشته‌ای که دیگران به بیرون از شرکت‌ها و فروشگاه‌هایشان می‌انداختند، جمع‌آوری کرده است. طبق گفته «مک‌کوی»، امریکایی‌ها 40 درصد غذای تولیدی را دور می‌ریزند؛ چیزی که حجم آن، مطابق آمار سازمان حفاظت محیط زیست امریکا، به 36 میلیون تُن در سال 2012 رسیده است. با توجه به این حجم انبوه از ته‌مانده‌های غذا، ایده تجاری جدید «سامیت» با موفقیتی فوق‌العاده مواجه شده است؛ تا جایی که این کمپانی یک بخش جدید به این منظور راه‌اندازی کرده است. «تاندربولت ریسینگ» در حال حاضر سوخت حدود 30 تیم مسابقه و از جمله «کافمن ریسینگ» را با سوخت بیو اتانول تأمین می‌کند.

البته شاید به این زودی‌ها، بیو اتانول جایگزین سوخت خودروی شما نشود، ولی می‌تواند در دنیای موتور اسپورت رواج بیشتری پیدا کند. شاید در آینده وقتی دریفت یک خودرو را از نزدیک مشاهده کنید، بوی ناهار در هفته قبل به مشام شما برسد.

تولید بیو اتانول
فرآیند تخمیر از همان مخمّرهایی استفاده می‌کند که برای تولید نان و شراب به کار می‌روند. در این فرآیند، میکرو اورگانیسم‌ها شکر را می‌خورند و اتانول را دفع می‌کنند. از آنجایی که این موجودات ریز نمی‌توانند کالری‌های شکر را به‌خوبی بسوزانند، اتانول حاصل از نظر شیمیایی بسیار غنی از انرژی است. روند تبدیل شکر به بیو اتانول بسیار ساده و راحت است، ولی پیدا کردن منابع شکر می‌تواند مشکل‌ساز باشد. از جمله راه‌حل‌ها، مواد نشاسته‌ای مانند ذرت هستند که نسبتاً‌ ساده به‌دست می‌آیند و همین‌طور به‌راحتی به شکر تبدیل می‌شوند. ولی آینده «بیو اتانول» می‌تواند در زباله‌های «بیو مس» نهفته باشد؛‌ جایی که شاید بتوان از مواد سلولزی موجود در موادی مانند چوب، چمن‌های کوتاه‌ شده و جلبک‌ها با سطح تولید گسترده کربوهیدرات‌ها استفاده کرد.

احتمالاً هیچ‌وقت مخزن سوخت خود را از «بیو اتانول» پر نخواهید کرد
بزرگترین مشکل‌ غذاها این است که اگر بخواهید آن را برای مدت زیادی نگهداری کنید، فاسد می‌شوند؛ موضوعی که مطابق گفته رابرت سی. براون (Robert C. Brown)، رئیس انستیتوی اقتصاد زیستی در دانشگاه آیوا در امریکا، باعث کاهش ارزش انرژی آنها می‌شود. علاوه بر این، باید به این حقیقت اشاره کنیم که بیو اتانول تنها 70 درصد تراکم انرژی بنزین بدون‌سرب را دارد و همچنین حجم بیشتری نسبت به نفت خام دارد؛ در نتیجه هزینه‌های بیشتری صرف حمل و نقل آن خواهد شد.

اخبار خودرو -اکثر جوانان با شنیدن نام میتسوبیشی لنسر، مدل ایوو Evo را با آن موتور توربوی 291 اسب بخاری و مشخصات فنی فوق العاده‌اش در ذهن تداعی می کنند اما دست اندرکاران بازار خودرو خوب می دانند که همه چیز قدرت موتور و مشخصات اسپرت نیست و ملاحظات بازاریابی که از اهم آنها فاکتور قیمت است باید برای بازار مقصد درنظر گرفته شود که درهمین راستا مسئولان نماینده ایرانی این خودروساز بسیار هوشمندانه با مدنظر قرار دادن بازار فعلی اقدام به واردات لنسر با موتور 1.6 و 1.8 کرده اند تا دو طیف متفاوت از مشتریان ( خانواده های میان سال و جوانان عاشق سرعت ) را پوشش دهند. البته ما هم امیدواریم مدل ایوو نیز برای جوانان عاشق سرعت به زودی به طیف محصولات وارده افزوده شود. اما نمونه 1.6 لیتری این خودرو برای ساعاتی در اختیار ما قرار گرفت تا در طی یک آزمون شهری به بررسی مشخصاتش بپردازیم.

آن چیزی که در وهله اول نظر شما را به خود جلب می‌کند همان روح اسپرت لنسر است که در طراحی ظاهری آن خصوصا در نمای جلو محسوس است. بدون در نظر گرفتن مشخصات موتور از همان ابتدا خواهید دانست با خودرویی روبرو هستید که ذاتا اسپرت است و فرمان، شاسی و فنربندی آن با همین اولویت روی خط تولید رفته است. طرح کل لنسر را باید به دور از اغراق و متناسب دانست که در هیچ کجا چشم را نمی آزارد البته در نمای جلو به لطف طراحی اسپرت و خشن خواه یا ناخواه مکثی نسبتا طولانی روی آن خواهید داشت. وقتی پشت فرمان قرار گرفتم باز هم با همین فضای ساده اما کارآمد روبرو شدم.

اگر امروز در داخل کابین هیوندای با فضایی مدرن، نسبتا شلوغ به همراه خطوط و زوایای زیاد روبرو هستیم در داخل کابین لنسر نقطه مقابل آن را شاهد خواهیم بود که سبب می شود همان فضای کاربردی را در محیطی بی آلایشتر در اختیار ما قرار دهد. کیفیت متریال کابین و کیفیت کلیدها که عموما مدور هستند با توجه به قیمت خودرو قابل قبول ارزیابی میشود، اما سطح تجهیزاتی که در این خودرو شاهد هستیم سطح پایه آن است که سبب شده قیمت خودرو در محدوده 90 میلیون تومان باقی بماند. در داخل خودرو با تجهیزاتی همانند سیستم تهویه مطبوع دستی، آینه وسط شب و روز، غربیلک فرمان و سردسته دنده و آینه های جانبی همرنگ با بدنه، تنظیم برقی آینه های جانبی، گرم‌کن شیشه عقب با تایمر، دستگیره های همرنگ با بدنه، سیستم سوئیچ مجهز به ریموت کنترل، شیشه بالابرهای عقب و جلو برقی، سیستم قفل مرکزی دربها و قفل کودک، دو کیسه هوا، سیستم ایموبلایزر، ABS و EBD، بلوتوث، پخش سی دی، دی وی دی و MP3، تنظیم نور چراغ های جلو و رینگ های آلومینیومی 16 اینچی روبروهستیم.

البته به این لیست گارانتی پنج ساله یا 150 هزار کیلومتری آریان موتور را هم بیفزایید. در این رده قیمتی اگر به دنبال محصوالت چینی باشید می توانید تجهیزات بیشتری همانند تنظیمات برقی صندلی ها، تهویه مطبوع، سان روف و … را دراختیار داشته باشید اما این ژاپنی باهویت و اعتبار، کیفیت ساخت و مونتاژی در اختیارتان قرار میدهد که به این زودی ها از چینی ها شاهدش نخواهید بود.

ناگفته نماند که برای کسانی که به دنبال تجهیزات بیشتری هستند تیپ 1.8 این خودرو با تجهیزات کامل تر روانه بازار شده است. اما آنچه که در داخل کابین مشهود است فضای مناسب برای پنج سرنشین خصوصا از حیث فضای سر مسافران عقب با توجه به ارتفاع 1.5 متری خودرو است که باعث شده لنسر به گزینه ای مناسب برای خانواده های 5 نفری بدل شود. طول 4.57 متری و عرض 1.76 متری نیز در ایجاد فضای مناسب داخل کابین بی تاثیر نیستند. در یک ظهر گرم تابستان پشت فرمان لنسر قرار میگیرم. در حالی‌که کولر روشن است کابین درحالت درجا کار کردن بی صدا نشان میدهد. در حالت نرمال چراغ Eco روی نشانگرها روشن است اما به محض فشردن سریع پدال گاز خودرو به صورت خودکار از این حالت خارج می شود. موتور اتومبیل یک پیشرانه 1600 سیسی چهار سیلندر است که با 16 سوپاپ، 117 اسب بخار قدرت و 154 نیوتن متر گشتاور در اختیار این خودروی حدودا 1.2 تنی قرار می دهد. شتابگیری سریع در داخل شهر کاملا نرمال است و قادر خواهید بود همپای دیگر سدان های شرقی سایز‌کوچک شتاب گیری کنید اما اگر انتظارتان چیزی بیش از یک شتاب گیری نرمال است گزینه 1.8 با موتور 140 اسب بخاری انتخاب شما خواهد بود. درواقع میتسوبیشی با تیپ 1.6 لیتری خود افراد میانسال که عموما پدر یک خانواده چند نفری هستند را هدف قرار میدهد تا جوانان عاشق سرعت. اما جدا از موتور با قدرت متوسط دقت فرمان تلسکوپی و شاسی خودرو همانی است که از لنسر انتظار داریم همان دقتی که معمولا در محصولات کره ای کمتر دیده میشود.

فنربندی در عین حالی که نرم و نسبتا بی صدا است در مانورهای سریع هم گیج و گنگ نشان نمی دهد و گیربکس 4 سرعته خودکار نیز بدون وقفه دنده ها را کم و زیاد می‌کند. در واقع باید گفت این فنربندی، فرمان و شاسی از پس مدیریت قدرت بسیار بیش از این نیز بر می آیند اما همان طور که ذکر شد در ارائه یک خودرو ملاحظات بازار‌یابی هم باید مدنظر باشد. تیپ یک میتسوبیشی لنسر با مشخصاتی که در بالا ذکر شد با قیمت 92 میلیون تومان آماده تحویل به مشتریان است تا از حیث قیمت با رقبایی همانند هیوندای اکسنت، رنو فولوئنس و شاید هم تویوتا یاریس جدید رقابت کند. ناگفته نماند که تیپ 1.8 این خودرو برچسب قیمت 124 میلیون تومانی را روی شیشه خود می بیند.

اخبار خودرو – تویوتا فورچونر 2016 را ببینید.

 اخبار خودرو ،ولی برای رقابت با فراری و برای داشتن فروشی خوب این خودرو باید به میزان زیادی دراماتیک و نمایشی باشد. باید بسیار زیبا باشد، و از همه مهم‌تر بسیار سریع باشد. حال نگاهی می‌اندازیم به طرحی از ماریوس ماسکمیر از پاسادنا در کالیفرنیا به نام کانسپت تیپو 975 ارنستو.

این کانسپت دو سوال را در ذهن به وجود می‌آورد، چرا؟ و چه زمانی؟
بگذارید از نمای بیرونی این خودرو شروع کنیم. طراحی بسیار بسیار دراماتیک است. کاپوت شیب‌دار طولانی، مرکز ثقل پایین، و زاویه‌های قسمت عقب که هر سوپر مدلی را به حسودی وامی‌دارد. ولی عجیب‌ترین قسمت ماجرا نبود شیشه جلو است که واقعا غیرعملی به نظر می‌رسد و شاید مربوط به خودروهای زمان آینده باشد.

این خودرو به گونه‌ای طراحی شده است که بتواند از میراث مازراتی محافظت کند. 975 طراحی بسیار خاصی دارد و نسبت قسمت جلو به قسمت پشت آن بیشتر است و شباهت زیادی به کوسه دارد. می‌توان این‌گونه گفت که فک پایین قوی و دندان‌های تیز و قسمت عقب بالا آمده بر این امر تاکید می‌کنند که این خودرو همیشه سرپا و آماده حمله به سوی جلو است.

این خوردو بسیار فوق‌العاده به نظر می‌رسد ولی ظاهر بیرونی تمام ماجرا نیست.

ماریوس از یک سیستم انتقال قدرت 975 اسب بخاری هیبریدی در زیر کاپوت این خودرو استفاده کرده است. این خودرو یک موتور و چهار باتری خواهد داشت که مهمترین آنها در قسمت میانی جلو نصب شده است و به صورتی خطی است و 325 اسب بخار قدرت تولید می‌کند. نیرویی که توسط موتور و باتری‌ها تولید می‌شوند مستقیم به چرخ‌ها انتقال داده می‌شوند.

این خودروی هیبریدی می‌تواند به صورت جفت دیفرانسیل نیز به تولید برسد و 200 مایل را تنها با استفاده از نیروی الکتریکی طی کند. این خودرو واقعا برای پیست مسابقه درست شده است.

با آنکه ما بسیار مشتاقیم تا این خودرو را در خیابان‌ها ببینیم، ماریوس گفته که تا سال 2025 نباید منتظر دیدن آن باشیم. درباره نام این خودرو باید بگویم که به خاطر پنجاهمین سالروز تاسیس مازراتی این خودرو به نام یکی از برادرانی که این کمپانی را پایه‌گذاری کردند یعنی ارنستو مازراتی نام‌گذاری شده است.

اخبار خودرو -شاید تا همین چندماه پیش هیچ کس فکرش را هم نمی کرد که تاپ گیر (معروف به تخته گاز در ایران) در روزهای اوج خود به چنین سرنوشتی دچار شود. درگیری فیزیکی جرمی کلارکسون یکی از سه مجری برنامه با تهیه کننده تاپ گیر عملا آخرین میخ را بر تابوت «تاپ گیر» زد. پربیننده ترین برنامه تلویزیونی دنیا که به صورت میانگین 350 میلیون بیننده در 170 کشور مختلف دارد، فعال سرنوشت مشخصی ندارد.

تاپ گیر نه تنها در شرایط فعلی به عنوان مهم ترین برنامه شبکه تلویزیونی بی بی سی شناخته می شود، بلکه یکی از مهم ترین برنامه های موجود در رابطه با اتومبیل و مسائل حواشی آن بود. هرچند دیگر شبکه ها با ساخت برنامه یی همچون دنده پنج سعی داشتند از محبوبیت تاپ گیر بکاهند، اما بنا به دلایل بسیاری که در ادامه به آنها می پردازیم، در این مسیر موفق نبودند. حتی دیگر شعبه های بی بی سی در کشورهایی همچون آمریکا و استرالیا نیز نتوانستند نمونه ای مشابه را از لحاظ کیفی، برای این برنامه تولید کنند.

بعد از درگیری به وجود آمده برای کلارکسون، این مجری مطرح انگلیسی عملا از شبکه اخراج شد و دیگر همکاران او یعنی می و هموند نیز اعلام کردند که بدون او با تاپ گیر همکاری نمی کنند. در شرایطی که هنوز تیم مجری های جدید تاپ گیر مشخص نشده و شایعات بسیاری پیرامون آن وجود دارد، به نظر می رسد که سه تفنگدار کهنه کار قصد دارند برنامه ای مشابه را با مدیریت خود از شبکه دیگری شروع کنند؛ مساله که هنوز خبری رسمی در رابطه با آن منتشر نشده است.

«تخته گاز» یا همان تاپ گیر مسیر پرپیچ و خمی را پیمود تا توانست به یکی از پرمخاطب ترین برنامه های تلویزیون تبدیل شود.

برنامه ای که امروزه با عنوان «تاپ گیر» شناخته می شود در طول دهه های گذشته تغییرات بسیاری کرده است. هرچند مجموعه جدید که از سال 2002 میلادی شروع به کار کرد تقریبا با همین ساختار فعلی پخش می شد، اما اگر نگاهی به گذشته این سری کنیم با مشخصاتی کاملا متفاوت رو به رو می شویم. در این گزارش می خوانید که این برنامه چطور شکل گرفت و در این سال ها چه تغییر و تحولاتی را تجربه کرد تا به این مرحله رسید و توانست عنوان پرمخاطب ترین برنامه را از آن خود کند.

شکل گیری تاپ گیر

اولین برنامه از مجموعه ابتدایی در سال 1977 میلادی توسط شبکه میدلند غربی بی بی سی همچون بسیاری ازرسانه های خارجی زبان، از چند شعبه کوچک تر بهره می برد که وظیفه تولید محتوا برای بخش های مختلف انگلستان را بر عهده دارند. میدلند غربی که شامل مناطقی همچون «هیرفردشایر»، «ستفردشایر» و «ورکستر» است به عنوان یکی از مناطق کوچک مرکز انگلستان شناخته می شود.

در سال 1977 درک اسمیت به عنوان یکی از تهیه کنندگان پخش میدلند غربی، ایده اولیه را مطرح کرده و بعد از چند ماه اولین قسمت از تاپ گیر با اجرای آنجلا ریپون و تام کوین (مجری اخبار میدلند) در شبکه اول بی بی سی میدلند پخش شد. ارتقای سطح کیفی و استفاده از ایده های جالب یکی از کلیدی ترین نکاتی است که همواره مورد توجه تهیه کنندگان تاپ گیر بوده.

تغییر مسیر

شکی نیست اگر برنامه به همان سبک و سیاق گذشته در این سال ها پخش می شد، توانایی به دست آوردن هیچ موفقیتی را نداشت. در اولین قسمت از این مجموعه تام کوین مسیر خاصی را با اتومبیل طی کرد و به بررسی مشکلات مختلف آن و البته ضعف های کلی سیستم نقل و انتقال عمومی پرداخت، در ادامه نیز برنامه با مصاحبه وزیر راه آن زمان انگلستان به اتمام رسید. هرچند تاپ گیر در آن زمان الگوی مناسبی برای الهام گیری نداشت، اما در اولین قدم توانست نظر تهیه کنندگان ارشد بی بی سی را جلب کرده و در ادامه تبدیل به یکی از مجموعه های ثابت شبکه انگلستان شود.

در این میان هرکدام از فصل های پخش شده که به صورت هشت قسمتی در اختیار مخاطبان قرار می گرفتند از مجری های مختلفی بهره می بردند. جالب است بدانید که جرمی کلارکسون و جیمز می که تا همین ماه گذشته به عنوان مجری تاپ گیر حضور داشتند در مجموعه اولیه که از سال 1977 تا 2001 پخش شد نیز حضور داشتند. هرچند پخش 505 قسمت نشان از قدرت تاپ گیر در آن زمان داشت، اما مسوولان بی بی سی نیاز به ایجاد تغییرات گسترده را به شکل جدی احساس می کردند.

چرا تاپ گیر تمام نشد

اخبار اولیه نشان از اتمام تاپ گیر می داد، اما در ادامه مشخص شد که تنها به فاصله یک سال سری جدید با ساختاری کاملا متفاوت به تلویزیون باز می گردد. کلارکسون و اندی ویلمن در سال 2001 طرح جدید را برای تاپ گیر به مسوولان شبکه ارائه دادند و در ادامه، موافقت بی بی سی برای تولید مجموعه جدید را دریافت کردند. در ابتدا فرودگاه دانسفولد به عنوان محل ضبط برنامه انتخاب شد. این فرودگاه که در گذشته مخصوص پروازهای محلی بود، برای مدتی توسط شرکت خودروسازی لوتوس دچار تغییر و تبدیل به یک مسیر آزمایشی شد.

در ادامه، بی بی سی مالکیت فرودگاه دانسفولد را از آن خود کرده و بزرگ ترین آشیانه هواپیمای این فوردگاه را تبدیل به استودیویی بزگر برای ضبط بخش های داخلی کرد. سری جدید تاپ گیر در سال 2002 با جرمی کلارکسون، ریچارد هموند و جیسون داو به عنوان مجری شروع به کار کرد. در آن زمان هرچند ساختار پخش قسمت های ضبط شده همانند فصل های اخیر نبود، اما برای بخش های داخل استودیو شاهد شکل و شمایل متفاوتی بودیم. در آشیانه بزرگ فرودگاه داسنفولد تعداد کمی مخاطب به صورت پراکنده حضور داشتند و اتومبیل های موجود را مشاهده می کردند. از سویی مجری های برنامه در نقطه خاصی می ایستادند و در مورد آیتم های مختلف صحبت می کردند.

تغییراتی برای نجات

فصل اول تاپ گیر در سال 2002 به هیچ وجه آن طور که انتظار می رفت، مورد توجه قرار نگرفت. داو از مجموعه حذف شد و جیمز می به عنوان مجری سوم جایگزین او شد. جیمز می به مراتب سابقه بیشتری در برنامه های تلویزیونی داشت و تجربیات خود را به نماش گذاشت. تعداد حاضران داخل استودیو افزایش چشمگیری پیدا کرد و در ادامه مثلث طلایی مجری های تاپ گیر شکل گرفت. بدون شک اصلی ترین دلیل موفقیت تاپ گیر در سال های اخیر مربوط به جرمی، می و هموند می شود که نه تنها از توانایی بالایی در زمینه اجرا بهره می برند، بلکه دانش فنی قابل توجهی داشته و البته در تلویزیون، رادیو و حتی رسانه های چاپی نیز سابقه طولانی داشته اند.

مجری تاپ گیر، محبوب ترین شغل مردم انگلستان

سه تفنگدار

با شروع دوباره تاپ گیر در سال 2002 میلادی، بی بی سی تصمیم گرفت از تیمی سه نفره و ثابت به عنوان مجری های برنامه استفاده کند. هرچند بعد از دو سال این تیم تا حدودی تغییر کرد، اما سال ها جرمی کلارکسون، جیمز می و ریچارد هموند در کنار یکدیگر، وظیفه مجری گری تاپ گیر را برعهده داشتند. چند سال پیش طی یک نظرسنجی مشخص شد که مجری گری تاپ گیر در میان مردم انگلستان به عنوان بهترین شغل شناخته می شود. در حال حاضر با اخراج کلارکسون از بی بی سی دیگر مجری های برنامه نیز اعلام کرده اند که بدون او با تاپ گیر همکاری نمی کنند.

چندی پیش این سه تن به همراه یکی از تهیه کننده های تاپ گیر در یکی از کافه های لندن دیده شدند. کلارکسون در شبکه های اجتماعی به این نکته اشاره داشته که به احتمال فراوان برنامه ای جدید را به همراه می و هموند تولید خواهندکرد. با گذشت چند ماه از متوقف شدن تولید تاپ گیر هنوز بی بی سی تصمیمی برای مجری های جدید این برنامه نگرفته است. هرچند نام هایی در رسانه ها منتشر شده اند، اما هنوز به صورت رسمی از سوی تهیه کنندگان برنامه تایید نشده اند.

جرمی کلارکسون

او یکی از قدیمی ترین مجری های تلویزیون در انگلیس است. جرمی 54 ساله در طول سال های اخیر با حضور در هر دو مجموعه تاپ گیر و البته روزنامه هایی همچون سان توانسته تبدیل به یکی از چهره های شناخته شده انگلیس شود. کلارکسون در کنار این موارد، رابطه نزدیکی با دیوید کمرون، نخست وزیر انگلیس دارد و البته در طول سال های اخیر اظهارنظرهای جنجال برانگیزی هم داشته است. کلارکسون در طول سال های اخیر، یکبار موفق به حضور در بین 100 چهره برتر نشریه تایم شد. از دیگر حواشی پرسروصدای او می توان به درگیری فیزیکی اش با پیرس مورگان، فعال رسانه ای انگلیس اشاره کرد. موردگان با انتشار جزئیاتی از زندگی خصوصی جرمی و البته اشاره به اینکه ستون های ثابت سان توسط خود او نوشته نمی شوند، مورد خشم کلارکسون قرار گرفت. این دو بعد از 10 سال و در سال 2015 مشکلاتشان با یکدیگر را کنار گذاشتند.

جیمز می

هرچند جیمز می نسبت به جرمی سابقه کمتری در اجرای تلویزیونی دارد، اما در نهایت بعد از حضور در تاپ گیر توانست به یکی از چهره های محبوب تلویزیون تبدیل شود. می در کنار اجرای برنامه های تلویزیونی مختلف در رابطه با اتومبیل، دانش، فضا و حتی اسباب بازی، ستونی ثابت در دیلی تلگراف دارد. هرچند جیمز می فارغ التحصیل رشته موسیقی است، اما در اوایل دهه 80 میلادی با حضور در نشریه اتوکار توانست جایگاه ثابتی در میان کارشناس های اتومبیل به دست آورد. می در یکی از شماره های ویژه اتوکار با قرار دادن رمزی خاص و البته تمسخر مسوولان نشریه، فعالیتش در این مجله قدیمی و معتبر را به پایان رساند. در ادامه و بعد از حضور چندقسمتی در مجموعه اول تاپ گیر جیمز تعداد زیادی مستند و برنامه چندقسمتی علمی را تهیه کرد و در نهایت تبدیل به یکی از مجری های ثابت تاپ گیر شد.

ریچارد هموند

او شاید تنها مجری تاپ گیر باشد که از ابتدا در بی بی سی شروع به کار کرده و موقعیت فعلی خود را بدون شک مدیون این شبکه است. ریچارد هموند 42ساله که جوان ترین مجری تاپ گیر است، بعد از فارغ التحصیل شدن از دانشگاه، بلافاصله کار خود را در شبکه های رادیویی بی بی سی شروع کرده و تبدیل به یکی از چهره های مطرح رادیو شد. در سال 2002 زمانی که بی بی سی تست مجری گری برای سری جدید تاپ گیر را شروع کرده بود، ریچارد هموند در این تست شرکت کرد و در همان مرحله اول برای حضور در ادامه برنامه انتخاب شد. هموند در ادامه و با نمایش اطلاعات فنی خود نه تنها برنامه های تلویزیونی و رادیویی مختلفی را تولید کرد، بلکه تعداد زیادی کتاب نیز به چاپ رساند.